Ik had tot voor enkele dagen niet het minste benul van het bestaan van de Duitse muzikant Franz Kasper, noch van het trio dat hij vormt met drummer / percussionist Kurt Fuhrmann en contrabassist Achim Tang. Sinds ik deze LP in huis heb, ben ik echter gaan wennen aan de muziek van de man en zijn band en zijn ze hier tot de vaste gezellen gaan behoren.

Dat heeft zo zijn redenen: er is in dit huis sowieso een plaatsje voorzien voor muzikanten die zich ver van de geëffende paden bewegen en dat is nu net het minste wat je van Kasper kunt zeggen. Hij maakt geen liedjes in de algemeen gekende zin van het woord, nee: hij maakte vertellingen op muziek, met dien verstande dat de teksten van die nummers op z’n zachtst gezegd bij momenten een tikkeltje bizar overkomen én dat hij zijn stem als een heus vierde instrument gebruik. Zelf speelt hij ook gitaar en wat de vier instrumenten laat overeenkomen, is de hang naar improvisatie, het verkennen van de grenzen van het haalbare, het gewild laten samengaan van fragmenten, die, op het eerste gehoor nauwelijks samen te lijmen zijn.

Dat levert dus een bijzonder intrigerende en beklijvende plaat op, die nochtans één groot probleem herbergt: eens je begint te luisteren, kun je moeilijk je aandacht op iets anders richten. Vergelijkingen durf ik niet te maken, maar raakpunten met Lou Reed, Laurie Anderson en Steely Dan hoor ik zeker, al klinkt het trio vooral als zichzelf: excentriek en tegelijk lokkend, sarcastisch en tegelijk poëtisch, fragmentair en tegelijk veelomvattend.

Dit is, om het zo maar te zeggen, een plaat, die je constant op het verkeerde been zet: nu eens denk je jazz te gaan horen en krijg je rock, dan weer denk je de industriële toer op te gaan en kom je uit bij indie-pop. Dit is, met andere woorden, allerminst een plaat voor beginners, maar mensen met oren, die wel wat gewend zijn, gaan hier zeer zeker veel plezier aan beleven: dit is namelijk een plaat, die van de luisteraar inleving en onderdompeling vraagt, maar die in ruil erg veel ongebruikelijke schoonheidsmomenten teruggeeft: verrassingen bij de vleet, die je kijk op wat je tot nu toe als muziek te horen kreeg, serieus op z’n kop zet.

Ik kon helaas geen videofragmenten vinden, maar via de website van de band kan je een aantal songs voorbeluisteren en dat mag ik u bij deze graag aanraden. Smaken verschillen, zoveel is zeker, maar zelf zou ik beginnen bij het duo “Something Wrong” en “Stolen”…U kiest vooral zelf, maar u moet toch heel even gaan luisteren, vind ik!

(Dani Heyvaert)